Pitagoras – Duchowość i Nauka

Dzisiejszy człowiek widzi w Pitagorasie wielkiego
uczonego, reprezentanta nauk ścisłych, przede
wszystkim matematyki. Każdy, z większym lub mniejszym
entuzjazmem, uczył się w szkole twierdzenia Pitagorasa,
które mówi, że a2 + b2 = c2. Ten czy ów potrafi też
powiedzieć o Pitagorasie, że miał on słyszeć „harmonie
sfer”, która to umiejętność stanowiła o łączności
z wymiarem duchowym.

W swoim mniemaniu i w opinii jemu współczesnych
Pitagoras był reprezentantem świata duchowego.
Jego naukowe myślenie, rozmyślania i działalność
organizacyjna były z tym związane. Dlatego w niniejszej
książce starano się przedstawić Pitagorasa z tej właśnie
perspektywy. Tylko w ten sposób można było oddać
sprawiedliwość jego osobie i jego dziełu, a także
przedstawić jego sposób bycia.

Dzisiejszemu człowiekowi, doświadczającemu
przesytu nadmierną racjonalnością i równocześnie
dostrzegającemu, jak bezwartościowe są powierzchowne
eksperymenty z siłami po tej i tamtej stronie zasłony,
sposób ten ukazuje nową perspektywę życiową.
Jest to stan bytu nastawiony na duchowość, a przy tym
nie mający nic wspólnego z irracjonalnością. Przeciwnie,
racjonalność idzie z nim w parze.